Steeds vaker en luider zie en hoor ik de bovenstaande zin. Komt het door mijn algoritme op sociale platforms? Is het de verharding van de samenleving, en wordt deze zin als excuus gebruikt?
Persoonlijk vind ik het een moeilijk onderwerp omdat mijn visie is dat je groei alleen kunt bereiken door jezelf te ontwikkelen, aan te passen waar mogelijk.
De extraverte ik zegt het liefst ‘zo ben ik nu eenmaal’ maar daar leer ik niets van maar het kapt wel makkelijk een gesprek af. Het brengt me geen groei of ontwikkeling en de balans is ver te zoeken tussen mensen. De introverte ik zegt zachtjes waarom mag ik niet zijn wie ik wil zijn, maar kent het oordeel en voelt de onzekerheid en schaamte. Ook dan weet ik dat dit mijn groei en ontwikkeling in de weg staat van mijn zielsmissie en er een grens is aan je kwetsbaar durven opstellen.
Dus verdiep ik mij eerst in 'ik ben wie ik ben, maar wie ben ik eigenlijk?' Is dit echt alles wie ik ben?
Mijn zoektocht start ik vanuit mijn innerlijke kind en de innerlijke kracht om verder te kijken dan mijn neus lang is. Ik start met het los koppelen van mijn spiritualiteit en mijn verwachtingen. Mijn spiritualiteit (innerlijke wereld) is niet alleen maar een magische wereld van verwondering.
Het is ook keihard werken aan het aanvaarden van mijn fouten en de donkere periodes. Het is leren kijken vanaf een afstand naar mezelf en er iets positiefs uit halen. De schoonheid van mijn imperfectie is waar ik me bewust van ben. Bewustwording van zelfliefde en weten dat ik dan pas de liefde kan delen met anderen En nog moeilijker te leren ontvangen.
Mijn behoeften zijn niet dezelfde als mijn verlangens als deze niet synchroon lopen met wat ik echt nodig heb. Mijn spiritualiteit is uniek en start bij mezelf, het is mijn weg haar zelf te onderzoeken en daarmee groei en ontwikkeling van mijn innerlijke magie te verhogen. Elk hulpmiddel dat ik daarbij aangereikt krijg is een unieke kans om de weg uit te stippelen die voor mij goed voelt. Spiritualiteit op een gezonde manier in mijn leven integreren betekent dat ik mij ervan bewust ben dat mijn leven niets meer en niets minder is dan dansen in de regen, leren je geluk zelf te maken, mislukkingen zijn leermomenten. En zo kan ik me met dat inzicht verder ontwikkelen, kwetsbaar durven zijn en eindelijk ook durven ontvangen ipv alleen maar geven.
Uiteindelijk leer je je zwaarste levenslessen op de diepste fysieke of mentale pijnen vaak op momenten die je niet ziet aankomen en waarin het leven lijkt stil te vallen...
Wat er om mij heen ook gebeurt, ik wil zijn wie ik me op dat moment voel zowel van binnen als van buiten.
Geen enkele dag van mijn bestaan kan ik dezelfde mens zijn omdat ik altijd wordt beïnvloed door mijn fysieke, mentale, emotionele en spirituele gesteldheid.
Belangrijk vind ik om congruent te zijn en blijven.
En nu stel ik die vraag aan jouw: wie ben jij vandaag? Want mijn ervaring is; niemand is elke dag 'zo ben ik nu eenmaal.'
Reactie plaatsen
Reacties