Feminien versus Masculien

De verhalen die we elkaar vertellen over de schepping van de aarde en de oorsprong van de mens onthullen de visie van onze cultuur op de wereld, onze plek daarin en onze relaties met de andere levende wezens die hem bewonen. De ultieme consequentie van juist dit scheppingsverhaal is de al eeuwenlang in het Westen gevestigde overtuiging dat vrouwen van nature ongehoorzame verleidsters zijn die stevig onder de duim gehouden moeten worden. We zouden een zwakke wil hebben, gemakkelijk over te halen zijn tot het doen of denken van kwaad, goddeloos, onbetrouwbaar en leugenachtig zijn, en slechts gedreven worden door eigenbelang. Het verhaal van Eva in Genesis is de grondslag van talloze maatregelen die de daden, rechten en positie van vrouwen hebben ingeperkt. Wat vrouwen ook presteren in de wereld, de kernboodschap van de heilige teksten, die de grootste religieuze groepering ter wereld heeft omarmd en die tweeduizend jaar lang de kernovertuigingen van onze westerse cultuur heeft gevoed, is dat mannen vrouwen niet moeten vertrouwen en dat vrouwen zichzelf en elkaar ook niet moeten vertrouwen.

Door dit culturele verhaal over wie wij vrouwen zijn, voelde ik me als kind klein, ondergeschikt en leeg. Toen ik ouder werd, werd ik kwaad. Kwaad omdat het een wereld rechtvaardigt waarin mannen nog steeds vrijwel alle concrete macht over het culturele narratief hebben. Dit zijn de verhalen die we onszelf vertellen over de wereld, over wie en wat we zijn, waar we vandaan komen, waar we naartoe gaan, en hoe we ons gedragen als gevolg daarvan. Kwaad vanwege de rechtvaardiging van eeuwenoud geweld tegen vrouwen, dat zelfs in deze verlichte eenentwintigste eeuw gruwelijk dreigt uit de hand te lopen. Ik ben opgegroeid met de overtuiging dat de wereld geen veilige plaats voor ons is. Hoewel de meeste mannen die ik in mijn leven heb gekend, mannen die ik heb liefgehad, met wie ik heb gewerkt, en die vrienden zijn geweest, net zo'n afkeer hebben van deze situatie als ik, heeft het verhaal zich op cultureel niveau steeds herhaald. Wereldwijd zijn de cijfers schokkend: één op de drie vrouwen krijgt in haar leven te maken met huiselijk geweld en ervaart als volwassene seksuele intimidatie. Tachtig procent van de slachtoffers van verkrachting, plundering als modus operandi, seksueel misbruik, ontvoeringen, gedwongen slavernij en onvrijwillige prostitutie bestaat uit vrouwen en kinderen. Deze praktijken zijn gemeengoed, zelfs in het hart van de 'beschaafde' westerse wereld, waar onze cultuur zo trots op is. Dan zwijgen we nog over het dagelijkse pestgedrag in openbare ruimtes en het diepgewortelde seksisme dat vele vrouwen hebben geleerd zich maar te laten welgevallen.

Het culturele narratief in deze wereld vertelt dat vrouwen er minder toe doen dan mannen en dat er niets mis is met mannen die ons op een respectloze manier mogen behandelen. Vele vrouwen accepteren deze gang van zaken als een gegeven; dat de wereld nu eenmaal zo in elkaar zit. We zijn geconditioneerd om het te slikken. We gaan verder met ons leven en behandelen het als oud nieuws. "Het geeft niet," zeggen we tegen onszelf. In de afgelopen eeuw is het feminisme opgekomen, de gelijkheid zou terugkeren en alles zou beter worden, dacht ik in de jaren 80, mijn tienertijd. We leven nu het tijdperk van het neopatriarchaat, waarin geweld zich vermenigvuldigt, er straffeloos wordt verkracht, vrouwenhandel tiert en de strijd voor gelijke beloning effectief is doodgelopen. Het is duidelijker dan ooit dat feminisme aan een opmars begint en het zo belangrijk is dat mensen weten dat wat zich ruim 2000 jaar geleden heeft afgespeeld niet bedacht is door een god maar door mensen die de angst voor sterke en wijze vrouwen wilde indammen en de scheppingsverhalen herschreven naar eigen inzicht om macht te creëren waarbij de vrouw werd weggezet als een soort van minder wezen t.o.v. een manspersoon.

Feminisme wordt alleen gebruikt door die mens die geen verandering wil, de macht wil houden en vooral die geen authenticiteit accepteert. Gelijkheid van seksen, feminien versus masculien zit in elk mens duaal verweven en hoort een normaal gegeven te zijn. Zolang ik kan blijf ik op mijn manier strijdbaar en deel ik mijn kennis en wijsheid.